Platón

Platón (en grego antigo: Πλάτων, ''Plátōn'') nado en Atenas c. o ano 428/427 ou 424/423 a. C. (un ano despois da morte do estadista ateniense Pericles) e morto no ano 347 a. C. na Antiga Atenas (Antiga Grecia) foi un importante filósofo grego do período clásico seguidor de Sócrates e mestre de Aristóteles. No 387 a. C. fundou a Academia de Atenas, institución que continuaría ao longo de máis de novecentos anos e á que Aristóteles acudiría desde Estagira a estudar filosofía ao redor do 367 a. C., compartindo uns vinte anos de amizade e traballo co seu mestre.

Participou activamente no ensino da Academia e escribiu as súas obras, maioritariamente en forma de diálogo, sobre os máis diversos temas, tales como: filosofía política, ética, psicoloxía, antropoloxía filosófica, epistemoloxía, gnoseoloxía, metafísica, cosmogonía, cosmoloxía, filosofía da linguaxe e filosofía da educación. A diferenza dos seus contemporáneos, crese que todo o seu traballo sobreviviu intacto.

Platón desenvolveu as súas doutrinas filosóficas mediante mitos e alegorías. Na súa "teoría das formas" ou "ideas", sostivo que o mundo sensible é só unha "sombra" doutra máis real, perfecta e inmutable. Dese mundo proveñen o alma humana (que é inmortal pero esta atópase "encarcerada" no corpo) e as ideas universais que estruturan a realidade. Estas últimas, segundo a súa "teoría da reminiscencia", son innatas na alma e "lembradas" pola razón (''anamnese''). Platón tamén é considerado como un dos fundadores da filosofía política ao considerar que a cidade xusta estaría gobernada por "filósofos reis". Tentou tamén plasmar nun Estado real a súa orixinal teoría política, razón pola cal viaxou dúas veces a Siracusa, Sicilia, con intencións de poñer en práctica alí o seu proxecto, pero fracasou en ambas as ocasións e logrou escapar penosamente e correndo perigo a súa vida debido ás persecucións que sufriu por parte dos seus opositores.

Platón morreu aos 80 anos de idade, dedicándose nos seus últimos anos de vida a impartir ensinos na Academia da súa cidade natal. Tras a súa morte, dita institución estivo ao cargo do seu sobriño Espeusipo. Durante varios séculos, a "Antiga Academia" foi abandonando o platonismo, dando un xiro filosófico cara ao escepticismo na "Nova Academia". Esta foi clausurada definitivamente polo emperador Xustiniano no 529.

No século I a. C., Antioco de Ascalón retomou as ideas de Platón absorbendo doutrinas da escola peripatética e estoicas, formando así o chamado " platonismo medio" seguido por Filón de Alexandría e Plutarco. Este foi á súa vez base do chamado "Neoplatonismo", defendido por filósofos como Plotino e Porfirión. Ditas doutrinas influíron nas relixións cristiás, xudías e islámicas durante a Idade Media e Moderna en figuras como San Agostiño, Avicena, Maimónides, Marsilio Ficino e Henry More. O platonismo posteriormente foi criticado por filósofos como Nietzsche, Heidegger e Popper. Con todo, a súa influencia como autor e sistematizador foi incalculable en toda a historia da filosofía, da que se dixo con frecuencia que alcanzou identidade como disciplina grazas aos seus traballos. Del, Alfred North Whitehead chegou a comentar:

 }} Provided by Wikipedia